_____________________________________________________





از نظر من وقتی شعراز زبان اصلش به زبان دیگری می رود. دیگر آن شعر چیزی نیست جز روایتی از اصل. ترجمه ی خوب شعر اگر نا ممکن نباشد. امکانش خیلی کم است.
___________________________________________________


روایتی از شعر"مرد سرود گر"   لینگستون هیوز،  شاعر امریکایی

مرد سرود گر

اینکه دهانم

پر است از خنده،

و گلویم

غرق در سرود.

تصور نمی کنی،

که تا حال چه عذابی کشیده ام

برای پنهان کردن

دردم؟

شاید چون دهنم

با خنده باز است.

گریه ی درون ام را

نمی شنوی؟

چون پاهایم ،

خوشحال رقصیدن اند

نفهمیدی که،

من مرده ام ؟

 
 
 


دو شعر کوتاه از: "کو- ان"، شاعر کوریایی
برگردان به فارسی: ظ. ت



 
سی سال پیش،
زنی گرسنه،
هزار خریطه برنج را در شوهر کردن دید.

_____________________



عزیزم، من برگشته ام.
زمستان سرد، حالا گذشته.
گور زنش، به آرامی  خندید.