_____________________________________________________









در سکوت ماه
ستاره ها و ابرها
یاران ناهمگون هم اند

درخت های گنگ جنگل
نهفت گران صدا !

تو با ویرانی خویش
معصیت تحمیل شده ی من.

پناهی نیست...
اندوه ا م را با درخت ها قسمت می کنم.

در دنیای مرده گی،
من،
شاهد خرابی های "من" درخود اند

زمان در غیاب امروز،
خاطره های شرمناک را
به تماشا می آرد

من،
با بدرود پنهانی
خاموش ازپهلویش می گذرم ...