کاش می توانستم خودم را بنویسم. خمیره ی نفرین شده ی این "منِ" ویران را، با قلم تار و مار کنم.
سره و ناسره اش را برنوک قلم بیآویزم که عریان شود و از شرم برآید.
کاش می توانستم که این خودِ پنهان شده در درون را برون بیآرم ....
بی هیچ خشمی جیغ بکشم:
که این "منِ" منست، که در ویرانه ی "خود" پنهان شده ...