- ويرانه . . . -
سردِ اين چار ديوار
هستی خرابِ من است
که مرا در آغوش گرفته
تنهای ام را آباديست اين ويرانه.
فرازِ گِل و خِشت اين خراب شده
گوشت و خونم را سقفی ساخته ام
تا حصارم را فرازی از خود باشد
بلندای اين ديوار ها منم
خودی در خود بندی
تا ويرانگی ام را شاهدی نباشد.
ظاهر تایمن "ناسوت"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر