... رخنه

- شعر از: شیل سیلورستین -

- برگردان : ظاهر تایمن "ناسوت"-

- جایی که پیاده رو به آخر می رسد -

پیاده رو هم در جایی به آخر می رسد،

پیش از آنکه سرک بیآغازد.

آنجایی که، علف سبز، نرم و سپید می روید،

آنجایی که آفتاب، سرخ و روشن می تابد،

جایی که پرنده ی مهتاب، خسته از پرواز،

در سردی خوش آیند خنک - نعنایی، آرمیده

بیا برویم. اینجا دودش سیاهی به هوا می پاشد

سرک هایش تاریک اند و پر پیچ و خم.

دور از چاله های که از آنها گل های قیر می روید

ما باید راه بیفتیم با گام های حساب شده نه با عجله

و دنبال کنیم خط های تباشیری سپید را

تا آنجایی که پیاده رو به آخر می رسد.

بلی، ما باید راه بیفتیم با گام های حساب شده، نه با عجله

و می رویم همره با خط های سپید تباشیری، تا جای که می روند

برای کودکانی که خط کشیده اند و کودکانی که می دانند،

پیاده رو در کجا به آخر می رسد.