در خود سنگ شدن "من"، در هوده ی بودن.

چیغی ست نیستی "من" را ...

...

در بی رنگی این صبح،

ناگفته ی به یاس می رسد،

شروعی به هیچ .

در خواب شکسته و عریان،

دیوار لحظه ها،

فرو می ریزد.

روز خود را به آخر رسانده

روز، خود را به آخر رسانده.

در تاریکِ من،

چراغی نمی سوزد.

من، می سوزم ...